Nokia-verhaal
Nokia-verhaal
Wie heeft er niet zo’n vriend of familielid aan wie hij geen appje of foto kan sturen omdat die nog steeds een oude Nokia gebruikt? Een niet-geüpdatete oom of juist iemand die de moderne gadgets niet vertrouwt? Niets mis mee natuurlijk. Maar in de praktijk zijn het in zo’n situatie vaak je kinderen die je aansporen om een modernere telefoon of laptop te nemen. In elk geval word je wel geüpgraded door de tijden, nolens volens. Alleen Rutte bleef achter.
En met dat Nokia-verhaal vraag je je opnieuw af, met een beetje gene: wie is deze man eigenlijk? Het rare zit uiteraard niet in het gebruiken van een Nokia op zich, het zit in het premier-zijn en een Nokia gebruiken. ‘Beetje awkward’, zouden zijn leerlingen kunnen zeggen. Daardoor zag ik hem in dat licht dat niet in zijn voordeel is: man alleen, geen kinderen, geen partner, arrogant in zijn ivoren Torentje, een personage. Ik zeg zeker niet dat alle mannen of vrouwen die alleen zijn, raar zijn, maar sommigen zijn het wel. Want wat maakt je in essentie mens? De menselijke connectie. Niet de functie. Als ik Rutte in dit licht bezie, denk ik aan de geleerden van Laputa in ‘Gullivers reizen’. Die waren zo geconcentreerd op wiskunde en muziek dat de wereld voor hen niet meer bestond en ze iemand nodig hadden die hun hoofd met een stokje aanraakte om ze terug naar de werkelijkheid te halen. Daar moest ik aan denken toen ik de volgende woorden van Rutte in de krant las: ‘Ik stuur sms-berichten die van belang zijn voor de bestuurlijke besluitvorming door of in cc naar de meest betrokken medewerker. De medewerker bewaart vervolgens de sms. Lange berichten, die ik niet kon doorsturen, las ik voor, parafraseerde ik of gaf ik op hoofdlijnen door aan medewerkers.’
Toen dacht ik aan de geleerden van Laputa en de Flappers: ‘Deze mensen leven zozeer in hun eigen gedachtewereld, dat zij zonder een externe prikkel van het spraak- of gehoorzintuig niet kunnen spreken of naar anderen kunnen luisteren. Daarom zijn er in elke familie speciale bedienden, ‘Flappers’ geheten. Zonder hen gaat men niet naar buiten. Het is de taak van een Flapper om, wanneer twee of meer personen in gezelschap zijn, met een ‘Flap’, een soort zwabber, zachtjes de lippen van degene te prikkelen die gaat spreken, en het rechteroor van degene aan te raken die aangesproken wordt.
De Flapper begeleidt zijn meester ook op zijn wandelingen om hem regelmatig een Flap op zijn oog te geven, omdat hij anders zo verstrikt raakt in zijn eigen gedachten, dat hij grote kans loopt om te struikelen over uitsteeksels, tegen obstakels zijn hoofd te stoten of tegen anderen aan te botsen.’
In 2022 heeft Rutte een Flapper nodig, omdat hij zijn Nokia niet wil updaten.
Den Haag Centraal, 26 mei 2022