Onze stad
Onze stad
‘Wat voegt een nieuwkomer toe aan het collectief bewustzijn van de stad?’, vraagt Chris Keulemans zich af in zijn net verschenen boek ‘Gastvrijheid’. Het is een vraag die geldt voor ieder mens en elke stad, ook de onze. Toen mijn man en ik lang geleden besloten om ons te vestigen in een stad met een schouwburg, had ik geen idee dat deze stad echt mijn stad zou worden. Dat ik zo dol op de stad zou worden als je op een mens wordt.
In de liefde gaat het er mij om met wie je elke dag bent, met wie je oud wordt of wilt worden. Je eerste liefdes houd je in je hart, het leven wil soms anders dan het hart. Zo ook met steden. Elke dag dezelfde wegen, dezelfde tuinen, hetzelfde bos, de mensen die je kent. En op een dag realiseer je je verbaasd dat de stad de laatste jaren niet heeft stilgestaan: hij is onder je huid gekropen. En misschien is dat heel normaal voor iemand die hier is ‘geboren en getogen’, maar ik, die in dit land niemand met dezelfde achternaam als ik heb, vraag me soms wel af hoe wij zo ver zijn gekomen: de stad en ik.
Vorige week ontving ik het boek dat werd samengesteld naar aanleiding van het Haags Verhaal: Den Haag in 136 groepsportretten. Het echte Den Haag, geen promotionele glossy met mensen die je je hele leven in Den Haag niet zult ontmoeten, maar gewone mensen die niet anders willen doen dan ze zijn. Hoeveel Den Hagen zijn er? Hoeveel ken ik ervan? Van de mensen in het groepsportrettenboek ken ik een deel, soms ken ik ook hun verhalen. Maar sommige ontmoetingen in het boek verrassen me. En dat is ook de bedoeling van het Haags Verhaal, om mensen bij elkaar te brengen die elkaar anders niet zouden ontmoeten. Precies wat ook in het boek gebeurt. Een boek dat elk Haags museum, elke bibliotheek en elke wachtkamer zou moeten hebben. Ik herinner me hoe de juf op mijn basisschool dezelfde verrassende keuzes maakte toen ze ons een plek in de schoolbanken gaf, we waren verrast door haar keuzes, maar later begrepen we dat ze een doel had. De vraag van Keulemans, wat een nieuwkomer toevoegt aan het collectief bewustzijn van de stad, zou ik dan ook algemener maken: wat voegt íédereen toe aan het collectief bewustzijn van de stad? Het boek van het Haags Verhaal geeft een mogelijk antwoord. Een maatschappelijk antwoord op een politieke vraag, want zo lees ik de vraag van Keulemans. Oudkomers, nieuwkomers, we nemen niets af, we voegen alleen toe. We zijn geen onbekenden voor elkaar, we zijn de stad. We zijn allemaal Den Haag.
Den Haag, 18 december 2021