Go, Sigrid!
Go, Sigrid!
Ik heb geen zwak voor Sigrid Kaag. Zoals zovelen die op haar hebben gestemd, wacht ik er nog steeds op dat ze waarmaakt wat ze heeft beloofd. “Heb je er geen spijt van dat je op haar hebt gestemd?”, vroeg mijn dochter me een paar maanden nadat Kaag was verkozen. En ik twijfelde. Maar voor wat de grote kranten nu met Kaag doen, heb ik geen woorden. En ik heb de neiging om te denken dat gefrustreerde mannen achter alles staan wat er nu over haar wordt geschreven.
De Volkskrant publiceerde deze week een artikel naar aanleiding van een brief die een lezer naar de ombudsman had gestuurd over eerdere berichtgeving in de krant, en het stuk eindigde met een nietszeggend ‘helaas’ in plaats van oprechte excuses, alsof de Bijenkorf het had geschreven en niet de Volkskrant zelf. De kop: ‘Deed de Volkskrant (onbedoeld) mee aan de hetze tegen Sigrid Kaag?’
Dit is een land waarin alles moet worden ‘uitgepraat’. Het viel me al jaren geleden op, toen ik serieus Nederlands aan het leren was.
Echt ‘sorry’ of ‘ik ging te ver’ bestaat niet in het Nederlands. Niemand zit fout in Nederland, iedereen heeft hier een uitweg. Zeker als je wit bent en macht hebt.
In de NRC van een week geleden was het niet zozeer het artikel tegen Kaag, maar de foto die erbij werd geplaatst die me liet schrikken. Kaag werd geportretteerd als een heks en ik vraag me nog steeds af hoe zoiets mogelijk was, dit is immers het niveau van mensen die ik meteen ontvriend op Facebook. Waarom haar niet direct stenigen, zoals in die landen die witte mensen verafschuwen? Dit gaat niet over het feit dat D66 een sekte of geen sekte aan het worden is (trouwens: degene die fout zat, was weer een man met macht), dit is afschuwelijk gedrag. Gewoon pesterij. Ver onder het niveau van een landelijke krant.
Nee, ik heb geen enkele sympathie voor D66, ik heb geen enkele sympathie voor enige partij, maar ik begin te denken dat we de kranten hebben die we verdienen, net zoals we de politici hebben die we verdienen. Vorig jaar schreef ik in onze krant dat Kaag te hoog gegrepen is voor Nederland, maar ik bedoelde daarmee voor het volk. Ik wist niet dat landelijke journalisten zo volks zijn en dat mannelijke politici zo bang zouden worden voor Kaag. In die hierboven bedoelde afschuwelijke landen stenigen ze vrouwen voor overspel. In Nederland beginnen ze een heksenjacht als de vrouw haar plek in de politiek niet kent. Ik heb geen bijzondere sympathie voor Kaag, maar zolang we zulke journalisten en politici hebben die een heksenjacht op een politica beginnen, blijf ik roepen: ‘Go, Sigrid Kaag, go!’
Den Haag Centraal, 5 mei 2022